Cesarstwa Łac
Encyklopedia PWN
Laskarysowie, Laskarydzi,
dynastia cesarzy bizant. panująca 1204–58 w Cesarstwie Nicejskim, zał. przez Teodora I Laskarysa, który koronował się dopiero 1208;
legat
w starożytnym Rzymie początkowo oficjalny poseł, potem również senator, mianowany pomocnikiem posiadacza imperium w prowincji, któremu ten mógł przekazać część władzy, zwłaszcza w sprawach militarnych;
[łac. legatus ‘posłany’],
Lesbos, Lẹzwos, Mitilịni,
wyspa grecka w północno-wschodniej części M. Egejskiego, u wybrzeża Turcji, w regionie W. Egejskie Pn.;
cesarz bizant. od 1259 (panował w Konstantynopolu od 1261);
Paryż, Paris 
,
stolica Francji, w środkowej części Basenu Paryskiego, nad Sekwaną (szer. ok. 100 m), silnie meandrującą między ujściami Yerres i Marny na południu a ujściem Oise na północnym zachodzie;
,
patrycjusz
tytuł honorowy wysokich urzędników, wprowadzony w IV w. w cesarstwie rzymskim;
[łac.],
